?Enter als magneet?
ENTER - Nostalgie en moderne apparatuur gingen donderdagmorgen hand in hand op de Paarden- en Ponymarkt Enter. Handelaren op klompen, gekleed in stofjas en met stok gebruikten de handen bij het loven en bieden.Als het handjeklap succesvol was, kwam een scanner tevoorschijn om de onderhuids aangebrachte chip te kunnen lezen en zo de identiteit van het dier vast te stellen.
Traditiegetrouw verwisselden de meeste dieren reeds in de vroege ochtenduren van eigenaar, soms zelfs meerdere keren. Opkopers verzamelden de voor de export bestemde pony?s, die meestal naar landen als Itali? of Denemarken gaan.
Voorzitter Andr? Tijhof van de Paarden- en Ponymarkt Commissie Enter toonde zich tevreden over de aanvoer van ruim 450 dieren, waarvan zo?n negentig procent bestond uit pony?s. Hij geeft aan dat de veranderingen in de paardenhouderij zeker niet aan de markt in Enter voorbij gaan. Volgens de preses is met het handelen in levende have tegenwoordig maar moeilijk het beleg op de boterham te verdienen.
?Opkopers moeten het hier in ??n ? twee uur verdienen. De winstmarges zijn erg klein, je kunt hier al een mooie ?grasmachine? kopen voor ongeveer 50 euro?, lacht hij
Wierdens burgemeester Bernhard Kobes stelt dat de paarden- en ponymarkt in combinatie met diverse andere activiteiten in Enter als een magneet werkt op zowel de omliggende regio als vakantievierders. Vele duizenden mensen bezochten gisteren het dorp.
Op de drukke warenmarkt in de Dorpsstraat kunnen de bezoekers alleen nog maar voetje voor voetje langs de 140 marktkramen schuifelen. Ter hoogte van radio- en tv-zaak Roetgerink ontstaat zelfs een echte opstopping. Minutenlang staat de menigte stil en mensen beginnen elkaar uit het oog te verliezen. Mobieltjes worden gepakt: ?Waar ben jij nu, ik zie je niet meer??, schreeuwt een boomlange man, waarop een vrouwenstem snel antwoordt: ?Zo?n vijftien meter voor je bij die viskraam?. Het gemopper wordt luider, het gedrang groter en een gehandicaptenwagentje rijdt over menige teen. Een marktkoopman verliest ineens zijn geduld en jaagt vloekend en tierend de mensen weg, die zich tussen zijn rekken met uitgestalde waren een weg proberen te banen. Een handgemeen kan nog net worden voorkomen. ?Man doe normaal en niet zo gefrustreerd, wij kunnen er niets aan doen dat jij je spullen niet verkoopt?, wordt de boze handelaar vanuit de menigte toegebeten.
Even verderop op de parkeerplaats naast de rooms-katholieke kerk is de vleesveekeuring van runderen van de rassen Blonde d?Aquitaine, Pietmont en Verbeterd Roodbont net afgelopen. Twee kinderen, Kim en Arjan, vermaken het publiek met het voorbrengen van een kalf. Arjan is net drie turven hoog en krijgt zijn kalfje niet van de plaats. Hoe hij ook aan het touw trekt, het kalfje vertikt het om zich aan het publiek te showen. Het jongetje verliest hierdoor al ras zijn interesse in het gebeuren, draait zich om en pakt een bezem om al sneeuwschuivend door het zaagsel te raggen. Desondanks wordt hij toch nog uitgeroepen tot reservekampioen, er deden in zijn klasse immers maar twee kinderen mee?
bron: Twentsche Courant Tubantia, 11-08-2006 
